پلیمرهای رسانای جریان برق موضوع بسیار جالبی است که توجه شیمیدانها و مهندسان را همزمان به خود جلب میکند. یکی برای آنکه میداند با طرفه چیزی مواجه است که پندارهای قبلی او را برنمیتابد و دومی به طمع کاربردهای بالقوه و بالفعل آن در حلقۀ زلفش به دام میافتد. نگارندۀ این سطور تقریباً به هر دو کرشمه در دام کتاب افتاد. بر این دلدادگی باید عنوان مهیب ناشر و سطوت علمی نگارنده را افزود و این آمیزه، شوری در نهاد ما نهاد و جان ما را در بوتۀ واکنشها افکند؛ اما صد حیف که
از قضا سرکنگبین صفرا فزود / روغن بادام خشکی مینمود
از هلیله قبض شد اطلاق رفت / آب، آتش را مدد شد همچو نفت
تمامی شور و اشتیاق بهیکباره به حسرت و وحشت بدل شد. اولی برای آنکه چنین موضوع سترگی را نه چنین قالبی سزاست و دوم آنکه اگر استادان فن چنین کنند، دیگران را رخنه در ایمان کنند. این کتاب توسط انتشارات دانشگاه امیرکبیر در 1000 نسخه و 342 صفحه در پاییز سال 1393 به زیور طبع آراسته شده است. با توجه به اشراف علمی نویسنده به موضوع کتاب و جایگاه ناشر محترم در بین اهل فن، توقع آن بود که محتوای کتاب ازلحاظ علمی و ادبی تأییدی بر حسن ظن خوانندگان باشد؛ اما با کمال تأسف، کتاب در این موارد با ظن خوانندگان یار نیست و دریغ که کثرت اشکالات در متن بهگونهای است که درک منظور مؤلف را با اختلال جدی مواجه میکند. بررسی کتاب با توجه به موارد مشاهدهشده دو نوع رویکرد را میطلبد: علمی و ادبی. خوانندۀ زیرک در ادامه درخواهد یافت که این بررسی، از سر تأثر و دردمندی بوده است و نه از سر تفنن و عیبجویی.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |